Het keukenhuis van Kathleen Grissom

Het Keukenhuis begint in 1791 als Lavinia met haar ouders en broertje vanuit Ierland met de boot naar Amerika vertrekt. Haar ouders komen echter te overlijden en Lavinia wordt opgenomen door de kapitein die haar meeneemt naar zijn tabaksplantage. Hij draagt de zorg over aan zijn onwettige dochter Belle, die ook zijn slavin is. Hier groeit Lavinia op. Maar eigenlijk past ze hier niet echt bij, omdat ze blank is. Ze past echter ook niet in de familie van de kapitein omdat ze geen geld of aanzien heeft. Langzaam krijgt ze een steeds grotere rol in de familie en moet Lavinia zich staande houden in de wereld van de slaven en de wereld van de slavenhouders.

Toen ik aan het boek begon, dacht ik dat het wel even zou duren voordat ik het uit zou lezen. Ik ergerde me namelijk enorm aan de schrijfstijl. De slaven in het boek spraken namelijk allemaal in gebrekkige zinnen en zo werd dat ook geschreven. Hoewel ik begrijp dat slaven in die tijd niet altijd goed Engels konden spreken, vond ik het geen toevoeging aan het verhaal dat dat zo beschreven werd. Ik las het boek in het Nederlands en het zou kunnen dat ik het daarin vervelender vond dan wanneer ik het in het Engels zou hebben gelezen. Misschien dat het in het Engels overtuigender en realistischer zou zijn geweest, maar ik vond het in het Nederlands echt heel vervelend.

Echter, tegen mijn eigen verwachting in, kon ik me hier overheen zetten en kon ik er op een gegeven moment redelijk overheen lezen. Ik werd steeds meer benieuwd naar wat er zou gaan gebeuren. Hierin heeft Grissom dus wel een boeiende schrijfstijl. Naarmate ik verder in het verhaal kwam, vond ik het ook lastiger om het boek weg te leggen. Hierdoor heb ik het dus ook nog best snel uitgelezen.
Het verhaal zelf zit op zich prima in elkaar en de personages worden goed genoeg uitgewerkt. Wel is het een opeenstapeling van dingen: kindmisbruik, slavenmisbruik, vervelende opzichter, ziekte, dood van kinderen en ga zo maar door. Als het ene voorbij is, komt er wel weer iets anders naar boven. Het meeste had wel met elkaar te maken en was ook nodig voor de ontwikkeling van de personages, maar ik denk dat het verhaal net zo goed zou zijn geweest (en misschien wel beter) als het iets minder was geweest.
Al met al een verhaal dat me positief verraste, maar waarin ook nog wel dingen waren die ik liever anders had gezien. Je moet het onderwerp wel echt interessant vinden, wil je dit boek leuk vinden. Als je niet, zoals ik, erg geïnteresseerd bent in de slavernij in Amerika, is dit geen goed boek voor je.

De verbintenis van Anita Shreve

Titel: De verbintenis
Auteur: Anita Shreve
Uitgever: AW Bruna
Aantal pagina’s: 351

In De verbintenis komt een groep vrienden die elkaar heeft leren kennen op een middelbare school weer bij elkaar voor de bruiloft van twee van deze vrienden. Het is echter 27 jaar geleden dat ze elkaar hebben gezien en ieder van hen heeft al een heel leven weer achter zich. Harrison is uitgever, getrouwd met Evelyn en vader van twee zoons. Jerry is een rijke man, getrouwd met Julie. Nora is weduwe van Carl Laski, een bekende dichter, en heeft van haar huis een hotel gemaakt. Agnes is alleenstaand en geeft les op de school waar de vrienden elkaar hebben leren kennen. Rob is bekend pianist, homo en heeft een relatie met Josh.  Bill en Bridget zijn degenen die gaan trouwen. Ze waren beiden eerder getrouwd en hebben ieder een kind uit hun vorige huwelijk. Op een reünie vinden ze elkaar weer terug (ze hadden al een relatie op de middelbare school). Als blijkt dat Bridget kanker heeft, besluiten ze te trouwen en hun schoolvrienden uit te nodigen. Iedereen heeft echter zijn of haar geheimen en dan sluimert er ook nog het verhaal van Stephen, een andere schoolvriend die vlak voor de examens is verdronken in de zee. Door de verhalen over de vrienden heen, zie je ook nog het verhaal van Innes Finch, een verhaal dat wordt geschreven door Agnes.

Mijn mening
Langzaamaan onthult Anita Shreve steeds meer geheimen en kom je erachter waar iedereen mee zit. Er gebeurt eigenlijk niet echt heel erg veel in het verhaal, omdat het voornamelijk herinneringen zijn naar vroeger waar over gepraat wordt, maar toch weet Anita Shreve een bepaalde sfeer in het verhaal te brengen waardoor je wel geboeid blijft. Waarschijnlijk komt dit ook deels door het feit dat het vanuit verschillende personages wordt verteld (Agnes, Harrison, Bridget en Innes). Ik vond echter zelf het verhaal over Innes Finch het meest interessant, omdat daar toch net wat meer in gebeurd. Maar juist ook door de afwisseling van de twee verhaallijnen blijft je geboeid. Al met al dus een verhaal waarin weinig gebeurd, maar door de afwisseling van perspectieven en verhaallijnen wordt er toch een bepaalde sfeer gecreeërd die het verhaal interessant houden.
Het nieuwste boek van Anita Shreve, De levens van Stella Bain, is onlangs verschenen en vond ik persoonlijk veel beter. Hier kun je mijn volledige review over dit boek lezen!