Titel: Het geheim van mijn moeder
Auteur: JL Witterick
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Aantal pagina’s: 192
Prijs: €15,00
In My Mother’s Secret wordt het verhaal verteld van Franciszka Halamajowa en haar dochter Helena. Het boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Tijdens de tweede wereldoorlog nam deze Franciszka met gevaar voor eigen leven 2 Joodse families en een Duitse soldaat in huis en hield hen verborgen. Ze zorgde ervoor dat ze zich schuil konden houden, maar hield ze ook in leven door eten voor hen te regelen. En dat terwijl de Duitse soldaten bij hen over de vloer kwamen voor etentjes. Franciszka heeft het leven gered van vijftien Joodse mensen uit het dorpje waar zij woonden. Van de honderden Joden die hier woonden, hebben maar dertig het overleefd, waarvan dus de helft dankzij Franciszka.
Mijn mening
Het boek My Mother’s Secret vertelt dit verhaal vanuit het oogpunt van meerdere mensen om Franciszka heen. Haar dochter komt aan het woord, maar ook iemand vanuit beide gezinnen en de Duitse soldaat. Allen vertellen het verhaal naar hoe ze uiteindelijk bij Franciszka terecht zijn gekomen en wat ze daarvoor doorstaan hebben. Het verhaal wordt heel feitelijk neergezet en de grote emotionele gebeurtenissen, zoals de razzia’s en de deportaties naar vernietigingskampen worden daarmee ook puur en alleen neergezet als feit en de emotie die je er als lezer aan toekent is de enige. Hierdoor wordt het allemaal heel erg realistisch, maar het zorgde er ook wel voor dat ik me veel minder verbonden voelde met de personages. Dingen zijn zoals ze zijn en het is niet anders, maak je er maar niet te druk om. Dat idee lijkt heel erg naar voren te komen. En in zekere zin is dat eigenlijk ook weer waar het verhaal om gaat. Het is niet zozeer de vreselijke gebeurtenissen die in de oorlog zijn gebeurd. Die zijn er wel, en dat weten we, en daarom worden ze ook genoemd. Maar er wordt niet op ingegaan, want wat veel belangrijker is, is de dapperheid en de moed die Franciszka had om deze mensen te verbergen voor de Duitsers en zo hun leven te redden. Aangezien ik gewend ben om oorlogsverhalen wat emotioneler te lezen en minder feitelijk, vond ik deze schrijfstijl wel even wennen. Het verhaal is zeker mooi en als je erover nadenkt wat voor effect het heeft gehad op de levens van de mensen die hierin beschreven worden, is dat best heftig. Toch zorgde die feitelijke manier ervoor dat ik me minder goed in de personages kon verplaatsen en dat vond ik toch wel jammer.