Mother van S.E. Lynes

Mother gaat over Christopher Harris, een jongen die vlak voor hij gaat studeren achter een geheim komt dat zijn leven op zijn kop zet. Het is het begin van een verhaal waarin je steeds wat meer te weten komt over wie Christopher is en hem volgt in zijn zoektocht naar zichzelf en naar meer informatie over het geheim.

Ik vond het niet zo’n heel goed verhaal. Het kwam erg traag op gang en het einde vond ik ook wat teleurstellend. Daarnaast vond ik het personage van Christopher niet echt geloofwaardig overkomen. Hij is sociaal heel onhandig, maar met een bepaald persoon gaat het meteen goed. Hoewel dit wel enigszins bij het verhaal paste, vond ik het net wat te veel uitvergroot en overdreven.
Een groot deel van het verhaal gaat over hoe Christopher omgaat met het geheim. Omdat er hier eigenlijk geen enkele tegenslag is, is het best wel saai om te lezen. Het is hierin meer een soort documentatie van hoe het is gelopen dan dat het daadwerkelijk een goed verhaal is om te lezen. Ondertussen loopt er nog wel een ander verhaal parallel aan, wat het iets spannender zou moeten maken, maar dit verhaal wordt niet echt uitgewerkt. Vooral naar het einde toe is dit een beetje een anticlimax. De verhaallijnen die wel interessant zijn worden eigenlijk een beetje afgeraffeld en de verhaallijn die daadwerkelijk uitgewerkt wordt is wat saai.
De schrijfstijl is verder wel goed, het leest makkelijk weg en is verder niet vervelend. Het zit hem puur in de uitwerking van de verhaallijnen dat ik het niet zo’n heel goed verhaal vond. Er worden een hoop dingen aangehaald die niet voldoende uitgewerkt worden naar mijn idee. 

Het is een wat cryptische review, maar dat komt voornamelijk doordat ik met meer informatie al een deel van het verhaal verraad, en hoewel je hier al heel snel achterkomt, wil ik dat toch niet doen!

Hersenspinsels van Alice LaPlante

Hersenspinsels vertelt het verhaal van de 64-jarige Jennifer White die aan de ziekte van Alzheimer lijdt. Wanneer een goede vriendin van Jennifer dood wordt aangetroffen, waarbij vier vingers met chirurgische precisie zijn verwijderd, wordt Jennifer als verdachte gezien. Voor ze werd getroffen door Alzheimer was Jennifer namelijk orthopedisch chirurg. Echter, door haar Alzheimer weet Jennifer zelf niet meer wat er is gebeurd. En doordat het verhaal wordt beschreven vanuit het perspectief van Jennifer, weet je als lezer ook niet wat er is gebeurd. Heeft ze te maken met de moord op haar vriendin of wordt ze erin geluisd?

Het idee van het verhaal sprak me enorm aan. Een vrouw met Alzheimer die wordt verdacht van een moord, beschreven vanuit het oogpunt van diezelfde vrouw.
Hoewel het beeld dat wordt geschetst van Jennifer erg interessant is en een boeiende kijk geeft op wat Alzheimer doet met je leven en met de mensen om je heen, vond ik het plot erg tegenvallen. Ik had verwacht steeds wat meer informatie te krijgen over hoe de moord van Amanda was gebeurd en hoe Jennifer er mee verbonden was, maar dit gebeurt eigenlijk bijna niet. Er zijn steeds flashbacks naar het verleden, de ene keer omdat Jennifer daadwerkelijk denkt dat het die tijd is, de andere keer omdat ze eraan terugdenkt en daardoor vorm je langzaam een beeld over haar leven met haar echtgenoot James en haar kinderen Mark en Fiona. Ook de vriendschap met Amanda wordt steeds ietsje meer uitgelicht. Maar naar mijn idee niet voldoende, de focus ligt niet op deze relaties en er zit weinig diepgang is.
Als dan aan het eind naar voren komt wat er precies is gebeurd en wat de redenen waren, voelt dit ook een beetje simpel en gemakkelijk aan. Het voelde wat gekunsteld.
De schrijfstijl is op zich goed en ik voelde ook echt de frustratie van Jennifer van het niet meer begrijpen hoe de wereld in elkaar zit, maar ook de acceptatie die er later op volgt. Maar het plot had denk ik veel beter gekund en de weg er naartoe had ook beter uitgewerkt kunnen worden. Nu is het einde echt een beetje een anti-climax. Daarnaast denk ik dat de personages buiten Jennifer om veel beter uitgewerkt hadden kunnen worden. Ik miste echt de opbouw van informatie waarmee je een idee kunt vormen wat er is gebeurd. Een tegenvaller dus!

Zijderups van Robert Galbraith

Zijderups is het tweede boek dat JK Rowling heeft geschreven onder de naam Robert Galbraith en vertelt weer over de privédetective Cormoran Strike en zijn assistente Robin Ellacott. Door het oplossen van de zaak van Lula Landry, krijgt Strike een heleboel media-aandacht en daarbij meerdere opdrachten. Deze opdrachten zijn echter niet heel groot, maar Strike vindt het prima zo. Tot op een dag de echtgenote van schrijver Owen Quine bij hem in het kantoor staat. Haar man is al een aantal dagen vermist en hoewel hij vaker langere tijd weg is, maakt zijn vrouw zich nu wel zorgen. Dit komt voornamelijk ook door het afgeronde manuscript dat bij zijn uitgever in de kluis ligt. De uitgever weigert het uit te geven, omdat het enorm veel mensen beledigt die Owen kent. Al snel vindt Strike het verminkte lichaam van Owen en wordt de vermissingszaak ineens een moordzaak.

Het was al even geleden dat ik Koekoeksjong had gelezen, dus ik moest voor ik aan het boek begon even gauw een samenvatting opzoeken waar dat nou precies over ging. Je hebt het verhaal niet echt nodig om Zijderups te kunnen lezen, maar voor bepaalde personages en hun karaktereigenschappen is het wel handig. Het duurde hierdoor ook even voordat ik goed in dit verhaal kwam. De schrijfstijl is net als bij Koekoeksjong en de andere boeken van JK Rowling erg goed. Ik vond dit verhaal echter minder goed dan het eerste boek over Cormoran Strike. Hoewel het verhaal goed in elkaar zat en echt wel interessant was, vond ik het heel jammer dat je als lezer eigenlijk niet kon raden hoe het zou eindigen. Je kreeg daar simpelweg niet voldoende informatie over. Ik vind het zelf bij een detective altijd leuk als je kunt speculeren over hoe het zal eindigen en wie wat heeft gedaan, maar ik had het idee dat dat in dit verhaal niet echt kon.
De personages zitten echt goed in elkaar en zijn realistisch weergegeven. Je kreeg voldoende informatie over iedereen om het verhaal goed te volgen. Niet teveel en ook niet te weinig.
Wat ik erg interessant en bijzonder vond aan het verhaal was dat het werd beschreven vanuit zowel Robin als Cormorans perspectief en dat middenin een gesprek of dialoog het perspectief ineens veranderde zonder dat je dat eigenlijk doorhad. Pas een stukje verder realiseerde je je ineens dat je weer vanuit een ander oogpunt aan het lezen was. De overgang was heel natuurlijk.
Ik heb direct na dit verhaal het volgende boek gelezen (Het slechte pad) en ook dat was weer erg goed. Ik kijk al uit naar haar vierde verhaal dat komende maand in het Engels zal verschijnen.

Het geheim van mijn man van Liane Moriarty

Titel: Het geheim van mijn man
Auteur: Liane Moriarty
Uitgever: AW Bruna
Aantal pagina’s: 400
Prijs: €19,95

Wat doe je als je een brief van je man vindt die hij voor je heeft geschreven voor na zijn dood. Openmaken zou je zeggen. Maar wat als je man nog springlevend is? Hier loopt Cecilia Fitzpatrick tegenaan. Als ze op een gegeven moment de zolder aan het opruimen is, vindt ze ineens een brief van haar man die ze eigenlijk pas na zijn dood onder ogen zou moeten krijgen. Na veel wikken en wegen opent ze de brief toch, ondanks de expliciete vraag van haar man het niet te doen. Hierdoor komt ze achter een groot geheim. Het liefste had ze gewild dat ze de brief nooit gevonden had, maar nu ze op de hoogte is van het geheim, weet ze ook niet meer hoe ze ermee om moet gaan.
Dan heb je ook nog Tess, wiens echtgenoot haar heeft verteld dat hij verliefd is geworden op een andere vrouw. Ze neemt halsoverkop het vliegtuig naar haar moeder in Sydney om zo haar leven weer een beetje op orde te krijgen.
Als laatste gaat het verhaal naar Rachel. Haar dochter is vele jaren geleden vermoord en dit is een last die ze nog steeds met zich meedraagt. Haar grootste verdriet is dat ze nog steeds niet weet wie de moordenaar is. Na de dood van haar dochter is ook haar band met haar zoon flink verslechterd en nu haar echtgenoot ook is overleden, heeft ze het gevoel dat ze niemand meer heeft.

Mijn mening
Het verhaal heeft heel erg veel weg van de boeken van Jill Mansell. Het onderwerp is echter wel wat zwaarder. Als lezer ga je je afvragen wat geheimen met mensen doen. Moet je ze delen of is het beter om ze voor je te houden? In het begin van het verhaal wordt je er ook heel erg ingetrokken. Helaas blijft dit niet zo. Er zijn bijvoorbeeld momenten waarbij je iets over of van een bepaald personage te horen krijgt, maar waarbij er heel expliciet wordt gemeld dat het steeds in hetzelfde tijdsbestek afspeelt als bij het andere personage door het herhalen van bepaalde gebeurtenissen. Ik vond dit zelf onnodig en geen enkele toevoeging hebben voor het verhaal. De verhalen van de verschillende personages hadden zich ook prima op andere momenten kunnen afspelen. Verder heeft Moriarty de neiging om dingen te overdrijven. In een telefoongesprek wordt er bijvoorbeeld zo’n vijf keer gezegd dat degenen aan de telefoon tegelijk beginnen met praten, van de ongeveer tien dingen die ze zeggen. Ik heb me hier echt wel aan geërgerd en het haalde me uit het verhaal.
Verder leest het verhaal wel prima weg en ze heeft ook wel een vlotte schrijfstijl. De epiloog vind ik wat twijfelachtig. Ik kan het wel hebben, maar ik kan me heel goed voorstellen dat het voor sommige mensen te veel is. De dingen die gezegd worden ondermijnen ook een beetje het gezag van de lezer. Je mag niet meer je fantasie gebruiken om de wat-als in te vullen. Bij sommige stukken van het epiloog vond ik dat fijn, maar bij veel dingen gaat ze toch net wat te ver.
Al met al een prettig verhaal over een zeer interessant onderwerp, maar er zijn een aantal dingetjes die wat mij betreft anders hadden gemogen.

Ik kreeg dit boek van AW Bruna voor de blogtour en las het al een tijdje geleden. Kijk ook hier wat anderen van dit boek vonden!

De geheugenman van David Baldacci

Titel: De geheugenman
Auteur: David Baldacci
Uitgever: AW Bruna
Aantal pagina’s: 400
Prijs: €19,95

Als Amos Decker op een avond thuis komt, treft hij daar dat aan wat volgens mij een van de grootste angsten is van iedereen die een gezin heeft. Zijn zwager, zijn vrouw en zijn negenjarige dochtertje zijn op brute wijze vermoord. Decker, die zelf bij de politie zit, heeft geen idee wat er gebeurd is en ook onderzoek wijst geen moordenaar aan. Maar naast het feit dat Decker zijn gezin is kwijtgeraakt is er nog iets speciaals met hem aan de hand. Vele jaren geleden heeft hij tijdens een football-wedstrijd een zwaar ongeluk gehad waar hij twee keer is doodgegaan en weer gereanimeerd. Als gevolg van dit ongeluk lijdt hij aan iets dat hyperthymesia genoemd wordt. Dit betekent dat Deckers geheugen uitzonderlijk goed is en dat hij niks kan vergeten. Alles wat hij meemaakt kan hij jaren later nog in detail navertellen. Ook de avond waarop hij zijn vrouw en dochtertje dood aantreft in hun huis kan hij nog precies voor de geest halen en hierdoor kan hij het niet afsluiten. Hij raakt zijn baan en zijn huis kwijt en komt een tijdje op straat terecht. Als hij langzaam weer wat aan het opkrabbelen is waarbij hij in een klein hotelletje woont en als privédetective werkt, komt zijn oud-collega ineens bij hem langs om hem te vertellen dat er een man heeft bekend dat hij de moorden op het gezin van Decker heeft gepleegd. Vlak erna worden er ook een aantal moorden gepleegd op de middelbare school van het stadje en hierbij wordt Decker gevraagd te helpen om de schutter te vinden. Langzaam ontpopt deze al gruwelijke moordzaak zich tot een complexe zaak waarbij dingen met elkaar te maken hebben, maar waarvan de verbanden niet duidelijk zijn.

Mijn mening
Hoewel ik natuurlijk wel bekend ben met de naam David Baldacci had ik nog nooit een thriller van hem gelezen. Wel heb ik onlangs een YA van hem gelezen (De voltooiing), maar deze vond ik niet echt heel erg goed. Dit was dus de eerste keer dat ik een “volwassen” Baldacci las en dat is goed bevallen! Het boek begint direct met Amos Decker die zijn gezin thuis vermoord aantreft en daarmee vraag je je direct af wie de moordenaar kan zijn geweest en wat zijn motief hiervoor zou kunnen zijn. Verder kom je er al snel achter dat Decker niet zomaar een hoofdpersoon is, maar dat hij alles tot in de kleinste details kan onthouden. Vervolgens zijn er de moorden op de middelbare school in het stadje en vraag je je af wie dat gedaan zou kunnen hebben. En dan langzaam worden er steeds meer dingen onthuld en ontwikkelt het verhaal zich tot een complexe moordzaak met vele facetten. Dingen hebben met elkaar te maken, maar de manier waarop is onduidelijk. Elke keer als Decker wat ontdekt, krijg je dat mee en probeer je te bedenken wat er aan de hand is. Ik vond het een boeiend verhaal en was zeker wel benieuwd naar wat nou de verbanden waren, waar alles vandaan kwam en wat de motieven waren. Al met al een goede introductie tot de boeken van Baldacci. Ik heb er nog een aantal in de kast staan, dus daar ben ik nu wel benieuwd naar!