Het keukenhuis van Kathleen Grissom

Het Keukenhuis begint in 1791 als Lavinia met haar ouders en broertje vanuit Ierland met de boot naar Amerika vertrekt. Haar ouders komen echter te overlijden en Lavinia wordt opgenomen door de kapitein die haar meeneemt naar zijn tabaksplantage. Hij draagt de zorg over aan zijn onwettige dochter Belle, die ook zijn slavin is. Hier groeit Lavinia op. Maar eigenlijk past ze hier niet echt bij, omdat ze blank is. Ze past echter ook niet in de familie van de kapitein omdat ze geen geld of aanzien heeft. Langzaam krijgt ze een steeds grotere rol in de familie en moet Lavinia zich staande houden in de wereld van de slaven en de wereld van de slavenhouders.

Toen ik aan het boek begon, dacht ik dat het wel even zou duren voordat ik het uit zou lezen. Ik ergerde me namelijk enorm aan de schrijfstijl. De slaven in het boek spraken namelijk allemaal in gebrekkige zinnen en zo werd dat ook geschreven. Hoewel ik begrijp dat slaven in die tijd niet altijd goed Engels konden spreken, vond ik het geen toevoeging aan het verhaal dat dat zo beschreven werd. Ik las het boek in het Nederlands en het zou kunnen dat ik het daarin vervelender vond dan wanneer ik het in het Engels zou hebben gelezen. Misschien dat het in het Engels overtuigender en realistischer zou zijn geweest, maar ik vond het in het Nederlands echt heel vervelend.

Echter, tegen mijn eigen verwachting in, kon ik me hier overheen zetten en kon ik er op een gegeven moment redelijk overheen lezen. Ik werd steeds meer benieuwd naar wat er zou gaan gebeuren. Hierin heeft Grissom dus wel een boeiende schrijfstijl. Naarmate ik verder in het verhaal kwam, vond ik het ook lastiger om het boek weg te leggen. Hierdoor heb ik het dus ook nog best snel uitgelezen.
Het verhaal zelf zit op zich prima in elkaar en de personages worden goed genoeg uitgewerkt. Wel is het een opeenstapeling van dingen: kindmisbruik, slavenmisbruik, vervelende opzichter, ziekte, dood van kinderen en ga zo maar door. Als het ene voorbij is, komt er wel weer iets anders naar boven. Het meeste had wel met elkaar te maken en was ook nodig voor de ontwikkeling van de personages, maar ik denk dat het verhaal net zo goed zou zijn geweest (en misschien wel beter) als het iets minder was geweest.
Al met al een verhaal dat me positief verraste, maar waarin ook nog wel dingen waren die ik liever anders had gezien. Je moet het onderwerp wel echt interessant vinden, wil je dit boek leuk vinden. Als je niet, zoals ik, erg geïnteresseerd bent in de slavernij in Amerika, is dit geen goed boek voor je.

Fairfield Park van Santa Montefiore

Titel: Fairfield Park
Auteur: Santa Montefiore
Uitgever: Boekerij
Aantal pagina’s: 384
Prijs: €12,50

Met de onverwachte dood van Lord George Frampton denkt de familie toch wel de grootste schok te hebben gehad. Als echter op de dag van de begrafenis blijkt dat George een buitenechtelijke dochter had die hij heeft meegenomen in zijn testament, weet de familie even niet wat ze moeten. Phaedra Chancellor blijkt echter een zeer innemende vrouw te zijn die de familie al snel in haar hart sluit en andersom. Maar als Phaedra zich steeds meer thuis voelt op het landgoed Fairfield Park en zich steeds meer verbonden voelt met de familie, en dan vooral oudste zoon David, blijft er toch iets onder de oppervlakte sudderen. Aangetrouwde dochter Roberta weet vanaf het begin af aan al dat er iets mis is en verkondigt dit ook luid, maar de familie vindt dat ze er te veel achter zoekt en is het niet met haar eens. Maar toch lijkt er iets niet te kloppen…

Mijn mening
Hoewel ik de naam Santa Montefiore al wel goed kende, had ik nog nooit wat van haar gelezen. Haar verhalen spraken me altijd wel aan, maar ik was er gewoon nooit aan toegekomen. Fairfield Park was dus mijn eerste boek van haar. En dat beviel prima! Het is een simpel verhaal en als je een beetje goed oplet, weet je ook wel ongeveer wat er gaat gebeuren. Het is dus enigszins voorspelbaar. De personages zijn verder erg stereotype. Phaedra is, zoals ze dat in het boek noemen, een soort halo-persoon, een engelachtig type die iedereen leuk en aardig vindt en die alles precies goed weet te doen. Verder was bijvoorbeeld Roberta een typisch geval van aangetrouwd, maar toch erg hebberig. Schoonmoeder Margaret is een oude zuurpruim en jongste zoon Tom is een spring-in-t-veld. Maar verder leest het lekker weg en vond ik het onderwerp wel leuk om over te lezen. Ik was toch elke keer nog wel benieuwd naar wat er ging gebeuren en vooral naar of ik gelijk zou krijgen. Wat me echter wel heel erg tegenstond in dit verhaal was de vertaling. Sommige dingen waren heel erg krom of letterlijk vertaald. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld: ‘Alles wat in Vegas gebeurt, blijft in Vegas.’ Nou ken ik die Engelse uitdrukking natuurlijk wel en ik vermoed dat veel mensen ook wel weten wat het betekent, maar ik vind het erg vreemd staan in het verhaal. En zo waren er her en der nog wat dingetjes. Het jammere hieraan vind ik dat als een vertaling slecht is, je ineens uit het verhaal gehaald wordt. Dat soort zinnen moet ik dan altijd nog even een keer lezen en dan ben ik me aan het verwonderen waarom dat op deze manier is gedaan. En dan zit je dus niet meer in het verhaal. Maar al met al vond ik het een prima boek en wil ik ook wel meer lezen van haar. Het is gewoon een prima boek voor als je niet al te moeilijk wil doen en daar hou ik meestal wel van!

Portret van een man van Jens Christian Grøndahl

Titel: Portret van een man
Auteur: Jens Christian Grøndahl
Uitgever: Meulenhoff
Aantal pagina’s: 368
Prijs: €22,99

In Portret van een man volg je het leven van een man, waarvan je de naam niet te weten komt, aan de hand van de vrouwen die in zijn leven belangrijk zijn geweest. Op jonge leeftijd overlijdt zijn moeder en als zijn vader een dag later al met een nieuwe vrouw thuiskomt, kan de hoofdpersoon dat niet verkroppen. Vlak voor de dood van zijn moeder heeft hij de dochter van zijn Duitse lerares leren kennen, bij wie hij zich goed voelt. Vervolgens is er een sprong naar zijn latere leven, waarin hij docent is en alleen woont na een mislukt huwelijk waaruit ook een dochter is voortgekomen. In de laatste deel van het boek wordt ingegaan op het moment dat de hoofdpersoon zestig wordt. In alle delen kijkt hij terug op wat er toen is gebeurd en wat er belangrijk is geweest, voornamelijk aan de hand van de verschillende vrouwen die hij heeft leren kennen. Hierbij zaten jonge liefdes, maar ook de moeder van zijn dochter en een hele goede vriendin.

Mijn mening
Volgens mij houden het boekenpanel van De Wereld Draait Door en ik van hele andere boeken. Daar waar ze eerder al Wij van David Nicholls, wat ik zelf niet heel bijzonder vond, als boek van de maand uitkozen, is Portret van een man nu boek van de maand maart. En ook hier was ik niet heel erg van onder de indruk. Het is een goed geschreven boek, maar wat mij betreft enorm traag. Ik kon er slecht inkomen en kon me ook niet echt verplaatsen in de hoofdpersoon. Het feit dat hij geen naam heeft zorgde er voor mij misschien ook voor dat hij juist op afstand bleef. Het is zeker geen slecht boek en mensen die meer houden van wat tragere boeken met veel stof tot nadenken zullen dit boek denk ik een stuk beter vinden dan ik het vond. Mogelijk is dat dus het genre van het boekenpanel van DWDD, maar ik hou denk ik meer van gebeurtenissen en wat meer onzekerheid in een verhaal. Dit is dus niet echt mijn genre!

Versplinterd van Dani Atkins

Titel: Versplinterd
Auteur: Dani Atkins
Uitgever: De Fontein
Aantal pagina’s: 304
Prijs: €18,99

Als zeven vrienden op een avond bij elkaar zitten in een restaurant voor ze allemaal hun eigen weg gaan om te gaan studeren, slaat het noodlot toe. Er gebeurt een ongeluk waarbij Rachel zwaargewond raakt en haar beste vriend Jimmy om het leven komt. Haar relatie met Matt gaat hierdoor uit en Rachel kan haar dromen niet meer volgen. Vijf jaar later keert Rachel terug naar haar geboortedorpje voor de bruiloft van haar beste vriendin Sarah. Echter, niet alleen het verdriet om Jimmy is nog enorm groot, Rachel heeft ook nog steeds te maken met de nasleep van haar verwondingen en heeft al tijden last van zware hoofdpijn. Zo ook de avond voor de bruiloft van Sarah, als ze met z’n allen bij elkaar zijn. Ze gaat naar huis, maar door het weerzien van haar vrienden kan ze niet direct rust vinden. Ze besluit bij het graf van Jimmy te gaan kijken. Hier krijgt ze echter een zware hoofdpijnaanval en ze raakt bewusteloos. Als ze een tijdje later wakker wordt in het ziekenhuis, blijkt haar leven heel anders te zijn gegaan dan zij zich herinnert. Het ongeluk van vijf jaar geleden is niet gebeurd, Jimmy leeft nog en zij en Matt zijn nog bij elkaar. Rachel snapt er niets van en probeert erachter te komen wat er gebeurd zou kunnen zijn.

Mijn mening
Toen ik de achterflap van dit boek las (wat dus ongeveer dezelfde informatie geeft als hierboven), leek het me wel een heel bijzonder verhaal. Het duurde echter wel even voordat ik er goed inkwam. Er wordt best een tijdje besteed aan het beschrijven van de dingen die je op de achterflap al te weten bent gekomen. De achterflap geeft dus eigenlijk in zekere zin teveel informatie, maar zonder die info zou ik denk ik ook niet zo snel dit boek zijn gaan lezen. Er komen wel wat details bij uiteraard en je krijgt wat meer te weten over het leven van Rachel. Als Rachel dan uiteindelijk wakker wordt in het ziekenhuis en erachter komt dat haar leven heel anders is dan wat zij zich herinnert, kan het een stuk beter worden, maar kabbelt het nog steeds wel wat door en gebeurt er niet zo heel veel. Er zijn wel wat gebeurtenissen, maar die zijn eigenlijk wat cliché en ik heb me soms flink geërgerd aan Rachel die soms zo ontzettend dom reageert op de dingen die Jimmy doet en daar stomme overdreven conclusies uit trekt. Gedurende het hele boek heb ik dus eigenlijk gedacht dat ik het wat middelmatig vond en dat ik het dan drie sterren waard vond. Het leest lekker weg, de stijl is vlot en makkelijk en daar hou ik altijd wel van, maar het verhaal was niet top. Maar toen ik op het einde kwam, echt pas de laatste paar pagina’s, gebeurde er iets waardoor je het hele boek een beetje anders gaat bekijken. Misschien kun je het zien aankomen, maar dat had ik niet, waardoor ik op dat moment ging nadenken over het verhaal en over Rachel. Ik wil er niet te veel over kwijt, omdat ik dan misschien het einde weggeef en dat zou zonde zijn, maar het heeft er bij mij in ieder geval voor gezorgd dat ik het toch vier sterren heb gegeven in plaats van drie! Het wordt aangeprezen voor de lezers van Voor jou van Jojo Moyes en ik denk dat ik me daar wel in kan vinden. Het is zeker niet hetzelfde en er is ook zeker minder diepgang in de personages, maar de verhaallijn past hier wel goed bij.

Still Life with Bread Crumbs van Anna Quindlen

Titel: Still Life with Bread Crumbs
Auteur: Anna Quindlen
Uitgever: Cornerstone
Aantal pagina’s: 272
Prijs: €12,49

Rebecca Winter was ooit een rijke vrouw. Gescheiden van een man die haar niet respecteerde, kon ze met haar zoon goed rondkomen van de verkoop van de foto’s die ze ooit had gemaakt. Maar nu heeft ze steeds minder te besteden en besluit daarom tijdelijk haar appartement in New York te verhuren en in een goedkoper huisje ergens anders te gaan wonen. Hier leert ze Jim Bates kennen, maar doet ze ook inspiratie op voor nieuwe foto’s. Langzaam komt ze meer tot zichzelf en realiseert ze zich dat het leven wat ze had niet is wat ze uiteindelijk wil bereiken.

Mijn mening
Ik vond het een erg traag verhaal. Pas aan het einde begon het wat meer te lopen, maar daarvoor was het vooral hoe weinig geld Rebecca had en dat haar leven niet zo was zoals ze wilde. Er gebeurde mij te weinig. Pas op het eind komt er wat meer schot in het verhaal. Het personage van Rebecca is op zich wel goed uitgewerkt, in het begin wil ze het liefst zo snel mogelijk terug, en aan het einde realiseert ze zich dat ze hier veel beter op haar plek zit, maar het is geen boeiend personage. Ook Jim Bates is niet heel interessant. Pas op het moment dat je je bedenkt dat hij ook een bepaald geheim heeft, komt dat geheim al aan het licht. Al met al is het dus op zich wel een prima boek, maar vond ik het niet boeiend genoeg. Voor mij hadden er meer gebeurtenissen mogen zijn.