Het Keukenhuis begint in 1791 als Lavinia met haar ouders en broertje vanuit Ierland met de boot naar Amerika vertrekt. Haar ouders komen echter te overlijden en Lavinia wordt opgenomen door de kapitein die haar meeneemt naar zijn tabaksplantage. Hij draagt de zorg over aan zijn onwettige dochter Belle, die ook zijn slavin is. Hier groeit Lavinia op. Maar eigenlijk past ze hier niet echt bij, omdat ze blank is. Ze past echter ook niet in de familie van de kapitein omdat ze geen geld of aanzien heeft. Langzaam krijgt ze een steeds grotere rol in de familie en moet Lavinia zich staande houden in de wereld van de slaven en de wereld van de slavenhouders.
Toen ik aan het boek begon, dacht ik dat het wel even zou duren voordat ik het uit zou lezen. Ik ergerde me namelijk enorm aan de schrijfstijl. De slaven in het boek spraken namelijk allemaal in gebrekkige zinnen en zo werd dat ook geschreven. Hoewel ik begrijp dat slaven in die tijd niet altijd goed Engels konden spreken, vond ik het geen toevoeging aan het verhaal dat dat zo beschreven werd. Ik las het boek in het Nederlands en het zou kunnen dat ik het daarin vervelender vond dan wanneer ik het in het Engels zou hebben gelezen. Misschien dat het in het Engels overtuigender en realistischer zou zijn geweest, maar ik vond het in het Nederlands echt heel vervelend.
Echter, tegen mijn eigen verwachting in, kon ik me hier overheen zetten en kon ik er op een gegeven moment redelijk overheen lezen. Ik werd steeds meer benieuwd naar wat er zou gaan gebeuren. Hierin heeft Grissom dus wel een boeiende schrijfstijl. Naarmate ik verder in het verhaal kwam, vond ik het ook lastiger om het boek weg te leggen. Hierdoor heb ik het dus ook nog best snel uitgelezen.
Het verhaal zelf zit op zich prima in elkaar en de personages worden goed genoeg uitgewerkt. Wel is het een opeenstapeling van dingen: kindmisbruik, slavenmisbruik, vervelende opzichter, ziekte, dood van kinderen en ga zo maar door. Als het ene voorbij is, komt er wel weer iets anders naar boven. Het meeste had wel met elkaar te maken en was ook nodig voor de ontwikkeling van de personages, maar ik denk dat het verhaal net zo goed zou zijn geweest (en misschien wel beter) als het iets minder was geweest.
Al met al een verhaal dat me positief verraste, maar waarin ook nog wel dingen waren die ik liever anders had gezien. Je moet het onderwerp wel echt interessant vinden, wil je dit boek leuk vinden. Als je niet, zoals ik, erg geïnteresseerd bent in de slavernij in Amerika, is dit geen goed boek voor je.
Marlieke over boeken 