Vorige week schreef ik over Zijderups, het tweede verhaal in de Cormoran Strike-serie. Direct nadat ik Zijderups had uitgelezen, ben ik direct doorgegaan met Het slechte pad, het derde deel over Cormoran Strike.
In dit deel worden Robin en Strike opgeschrikt wanneer ze een pakketje ontvangen met daarin een afgehakt been. De politie zit erbovenop en wil graag achterhalen wie hierachter zit. Strike denkt dat het te maken heeft met zijn verleden en geeft de politie vier namen door van wie hij een vermoeden heeft dat ze ermee te maken kunnen hebben. Maar al snel vindt Strike dat de politie de verkeerde richting volgt en gaat zelf op onderzoek uit. Helemaal als hij merkt dat Robin in gevaar is en er meer zit achter het afgehakte been dan de politie vermoedt. Maar door dit voorval verliezen ze steeds meer zaken en dat zorgt ervoor dat het ook op persoonlijk vlak wat problemen zijn.
Daar waar ik het vorige boek wat minder goed vond omdat je als lezer niet echt mee kon doen met het verhaal, was dit bij dit verhaal absoluut niet het geval. Ik vond deze dus ook een stuk beter dan de vorige.
In tegenstelling tot de vorige twee boeken, waarbij de zaken die Strike en Robin onderzochten los stonden, heeft deze veel meer te maken met hun privéleven. De verdachten waren persoonlijke bekenden van Strike en je leert hierdoor dus ook veel meer over hen dan bij de vorige verhalen. Bovendien zijn er ook hoofdstukken die beschreven worden vanuit het perspectief van de dader. Je krijgt daarom soms meer informatie dan dat Strike en Robin hebben. Op deze manier krijg je niet alleen inzicht in het leven van de detectives, maar ook in het leven van de dader, wat erg interessant was.
Het verhaal was soms zo zelfs goed geschreven dat ik de neiging kreeg om naar de personages te roepen dat ze iets niet moesten doen of zo snel mogelijk ergens weg moesten wezen. Ik zat volledig in het verhaal.
Het plot zat ook goed in elkaar. Als je er uiteindelijk achter komt wie de dader is, heb je het idee dat je dit op zich ook al wel eerder had kunnen raden. Juist omdat Strike maar drie verdachten aanwijst, doe jij dat als lezer ook. Maar doordat er ook hoofdstukken zijn vanuit het perspectief van de dader, neem je niet alles wat Strike vindt aan voor waar. Er zijn momenten waarop je je afvraagt of hij wel gelijk heeft en of er niet misschien meer achter zit waar je nog niet aan gedacht hebt. Maar op het moment dat het dan allemaal samenkomt, is het juist ook allemaal heel erg logisch.
Het verhaal zit echt heel goed in elkaar en ik ben ook heel erg benieuwd naar het volgende boek. Zeker ook omdat er in dit verhaal een heleboel gebeurt met Robin en Strike op persoonlijk vlak en ik ben heel benieuwd naar hoe dit verder uitgewerkt gaat worden. Hoewel dit verhaal enigszins los te lezen is, is het beter om de boeken na elkaar te lezen. Je mist namelijk een grote verhaallijn als je ze los leest.