Reisverslag van een kat van Hiro Arikawa

Reisverslag van een kat gaat over Nana. Nana is eigenlijk een straatkat, maar komt toch bij Satoru wonen. Als ze samen op reis gaan, weet Nana eigenlijk niet waarom en hij weet ook niet waar ze heen gaan. Ze doorkruisen heel Japan en gaan op bezoek bij meerdere vrienden van Satoru. Ze hebben allemaal een verhaal over hoe ze Satoru hebben leren kennen en waarom ze hem zo dierbaar zijn. Maar de reden waarom ze die tocht toch maken is Nana niet helemaal duidelijk. Als dat wel zo is, zet hij alles op alles om de reis zo lang mogelijk te laten duren.

Ik vond dit echt een prachtig verhaal. Het is beschreven vanuit het perspectief van Nana en als katteneigenaar en -liefhebber is dat een heel leuk perspectief. Ik was naast het verhaal ook steeds bezig met het vergelijken van de dingen die Nana doet en die mijn eigen kat ook doet. Het geeft hierdoor nog een extra dimensie aan het verhaal. Hoewel we natuurlijk niet weten hoe een kat echt denkt en waarom hij bepaalde dingen doet, geeft Arikawa dit op een zeer geloofwaardige manier weer.
Het is echt een aandoenlijk verhaal en ik heb flink wat tranen gelaten bij het lezen. Ik keek er echt naar uit om het ’s avonds te lezen en het heeft me ook wel flink wakker gehouden omdat ik het maar steeds niet weg kon leggen. Eigenlijk is het boek veel te dun, het had van mij nog wel wat langer door mogen gaan. Alhoewel dat waarschijnlijk het verhaal ook weer niet ten goede doet. Echt een aanrader, zeker voor de kattenliefhebbers!

Voor ik ga slapen van S.J. Watson

Titel: Voor ik ga slapen
Auteur: S.J. Watson
Uitgever: Ambo | Anthos
Aantal pagina’s: 333
Prijs: €10,-

Elke ochtend als Christine wakker wordt, weet ze niet meer wat er de vorige dag is gebeurd. Sterker nog, vaak weet ze niet wat er de afgelopen jaren is gebeurd. Elke ochtend weer moet haar man Ben haar uitleggen wie hij is, dat ze getrouwd zijn en wat er de afgelopen tijd is gebeurd. En als ze dan gebeld wordt door een man genaamd Dr. Nash die haar vertelt dat ze een dagboek bijhoudt, begint ze langzaamaan wat losse eindjes vast te knopen. Maar wat haar nog het meest verbaast is dat er op de eerste pagina van haar boek in hoofdletters geschreven staat: VERTROUW BEN NIET! Maar waarom is Christine nog niet duidelijk.

Mijn mening
Omdat het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Christine weet je in het begin net zoveel als zij. Als ze haar dagboek gaat lezen, lees je met haar mee en zo krijg jij net zoveel informatie als Christine. Je vraagt je vanaf het begin al af waarom Ben niet te vertrouwen is, zeker omdat de verhalen die Christine in haar dagboek schrijft helemaal niet zo raar zijn. Er zijn wel wat vreemde gebeurtenissen, maar die worden of door Christine zelf verklaard, of daar vind je als lezer een goeie verklaring of uitleg voor. Deze gedachte blijft dus steeds aan het oppervlak sluimeren, hoewel het nog niet helemaal naar boven komt.
Verder probeer je je als lezer vanaf het allereerste begin te verplaatsen in de situatie van Christine. Wat als het jou zou overkomen? Wat nou als je elke ochtend wakker wordt en niet meer weet waar je bent, hoe oud je bent en hoe je leven is verlopen. Dit idee vond ik behoorlijk angstaanjagend. Het is misschien wat ver gezocht dat Christine wel de hele dag kan onthouden, maar na een nacht slapen alles weer vergeten is, maar SJ Watson weet dit goed genoeg neer te zetten dat je het wel wil accepteren. Mogelijk als je wat meer kennis hebt over dit onderwerp, zal je het minder snel willen aannemen, maar ik als leek kon me hier prima in vinden. En daarom kon ik me dus ook prima voorstellen hoe ik me zou voelen als ik in eenzelfde situatie zou zitten. Of juist ook eigenlijk weer niet, want elke ochtend is Christine weer vergeten wat er aan de hand is en dat is een fenomeen wat je je dan dus ook eigenlijk weer niet kunt voorstellen. En met die gedachte begin je dus aan het verhaal.

Het verhaal zit verder goed in elkaar en de spanning is goed opgebouwd. Omdat je net zoveel weet als Christine, heb je echt geen flauw idee wat er aan de hand is. Het enige wat je dus weet is dat je Ben niet moet vertrouwen, maar waarom is onduidelijk. Het leest vlot door en zeker aan het einde moest ik mezelf inhouden niet pagina’s over te slaan om te kunnen zien of ik gelijk had. Op een bepaald punt krijg je namelijk door wat er aan de hand zou kunnen zijn. Over het algemeen heb ik dat soort dingen niet snel door, dus ik vermoed dat het ook de intentie van de auteur is dat je het hier ongeveer doorkrijgt en mogelijk zijn er andere lezers die het al eerder door hebben. Er moet dan nog wel een hele hoop gebeuren, en als lezer wil je graag zien of je bevestigd wordt in je vermoeden.
Een bijzonder en benauwend verhaal! Ik ben zeker benieuwd naar het tweede boek dat deze auteur heeft geschreven. Verrassend genoeg kwam ik pas vlak voordat ik dit boek ging lezen (het staat al enige tijd in mijn kast) erachter dat de auteur een man is en geen vrouw. Om de een of andere vreemde reden heb ik altijd gedacht dat het een vrouw was en dat terwijl ik het boek nog niet eens gelezen had. Via internet kwam ik erachter dat ik hierin niet de enige was (hoewel de meesten dat gevoel hadden naar aanleiding van het lezen van het boek) en dat de auteur dit meer als compliment zag dan als belediging. Gelukkig maar!

De kraamhulp van Esther Verhoef

Titel: De kraamhulp
Auteur: Esther Verhoef
Uitgever: Ambo | Anthos
Aantal pagina’s: 378
Prijs: €19,95

Als Didi na een moeizame zwangerschap en een zware bevalling nog niet in staat is zelf voor haar kindje Indy te zorgen, komt kraamverzorgster Hennequin als een engel uit de lucht vallen. Hennequin is begripvol, werkt hard en helpt Didi met de moeilijke eerste dagen na haar bevalling. Maar Hennequin is niet wat ze lijkt. Juist tijdens deze prille dagen vlak na de geboorte van Indy, als het gezin op zijn kwetsbaarst is, weet Hennequin haar invloed ver door te drukken… met gevaarlijke gevolgen.
Daarnaast is er nog Miriam, een politieagente. Zij blijkt de schoonzus van Hennequin te zijn. Hennequin was getrouwd met haar broer Bart die onlangs zeer plotseling is overleden door een val van de trap. Miriam verdenkt Hennequin ervan dat ze er meer mee te maken heeft en gaat op onderzoek uit.

Mijn mening
Het verhaal wordt verteld vanuit de oogpunten van Hennequin, Didi en Miriam. Hierdoor krijg je inzicht in de levens van alle drie de vrouwen en in de verschillende kanten van het verhaal. De stukken van Hennequin zorgen ervoor dat de stukken van Didi ineens erg spannend zijn. Het wordt namelijk al snel duidelijk dat Hennequin niet het beste voorheeft met het gezin van Didi. Door steeds kleine onmerkbare dingen te doen weet ze het gezin dusdanig te beïnvloeden dat het prille geluk ineens niet zo gelukkig meer is. De spanningen tussen Didi en haar man Oscar bouwen zich op en Hennequin blijft dit voeden. Door de stukken van Miriam krijg je ook meer inzicht in het verleden van Hennequin. Het gehele boek beslaat maar tien dagen en daardoor bouwt de spanning zich tergend langzaam op. Er komen steeds hele kleine dingetjes aan het licht dan wel over het verleden van Hennequin dan wel over wat ze in het heden uithaalt, die ervoor zorgen dat je met angst uitkijkt naar wat er die tiende dag gaat gebeuren. En het ergste is nog dat je weet dat je niks kan doen. Sommige momenten wil je wel uitroepen dat ze moeten opletten of dat ze even naar de keuken moeten lopen zodat ze kunnen zien wat er vlak onder hun neus gebeurt, maar helaas. Ik heb dit boek binnen twee dagen uitgelezen omdat ik zo benieuwd was wat nou het verhaal achter Hennequin was, waarom ze bij Didi is en wie ze nou eigenlijk is. Daarnaast wilde ik weten wat er zou gebeuren en tegelijkertijd eigenlijk toch ook niet. Bij sommige boeken waarbij je zo uitkijkt naar het einde, kan het einde tegenvallen, maar dat was bij De kraamhulp absoluut niet het geval. Het zorgt er zelfs voor dat je blijft nadenken over waarom de dingen nou zijn gegaan zoals ze zijn gegaan en je je afvraagt of het niet anders had gekund. Ik vond het een erg goede thriller, maar ik raad hem ten zeerste af voor mensen die zwanger zijn. Het idee dat het dan misschien iets te dichtbij komt, is niet zo handig.
Wat ook wel leuk was, is dat ik dit boek als dwarsligger heb gelezen. Voor mij een eerste keer, maar ik vond het prettig lezen. Klein formaat, maar prima te lezen!